Οι καλοπροαίρετοι στην Ελλάδα τελειώνουν. Μεγάλες ομάδες πολιτών που πραγματικά είτε είχαν πιστέψει,είτε θεωρούσαν αναγκαία την “τροϊκανή” λογική για να “διορθωθούν οι αδυναμίες και τα προβλήματα της Ελλάδας”,πέρασαν πια στην απέναντι όχθη.
Οι Γερμανικές εμμονές σε λύσεις που αποδεικνύονται στην πράξη λανθασμένες και καταστροφικές,οι ξεδιάντροπες παρεμβάσεις στα εσωτερικά χωρών και οι απαιτήσεις για αποδοχή επαχθών όρων “εδώ και τώρα” ,έχουν προκαλέσει ένα τεράστιο αντιγερμανικό μέτωπο,που πλέον δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ίσως ότι πριν από τις εκλογές της 6ης Μαίου,υπήρξαν πληροφορίες για “επιχείρηση αναστροφής του αντιγερμανικού κλίματος στην Ελλάδα”.Επιχείρηση για την οποία αναζητούνταν κατάλληλες “επικοινωνιακές” επιχειρήσεις.
Το πιο φοβερό είναι ότι όλα αυτά τα τραγικά λάθη των Γερμανών μπορεί να αποδειχτεί στο μέλλον ότι οφείλονταν σε αιτίες που ούτε μπορούμε να διαννοηθούμε.Σε πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη ή ζημιές ,σε βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς για περισσότερα κέρδη των Γερμανών τραπεζιτών.Η ιστορία αποδεικνύει ότι τίποτα δεν αποκλείεται.
Αν θυμηθούμε με πόσο πάθος και ένταση η Γερμανία έσπευσε να υποστηρίξει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.Έσπευσε να στηρίξει την ανεξαρτησία Σλοβενίας και Κροατίας παρά τις αμερικανικές επιφυλάξεις.Πολλοί είχαν κατηγορήσει τον τότε Γερμανό ΥΠΕΞ Γκένσερ ο οποίος είχε πολλούς ψηφοφόρους Κροάτες-δοσίλογους που μετά τον πόλεμο, κατέφυγαν στη Γερμανία και ήταν πάντα αντικομμουνιστές και αντιτιτοϊκοί .
Μόνο που όταν τραβάς τη περόνη μιας χειροβομβίδας,δεν μπορείς να εξασφαλίσεις πόσους θα σκοτώσεις.Και δυστυχώς η περόνη που βιάστηκε να τραβήξει η Γερμανία τότε,προκάλεσε θάνατο και δυστυχία που ακόμη και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η χώρα μπορεί να διαλυόταν έτσι κι αλλιώς ,αλλά διαλύθηκε με ποτάμια αίματος και πόνου.
Η εμεπειρία της Γιουγκοσλαβίας ,αλλά και η τα όσα περνάει τώρα η Ελλάδα, έχουν δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό αντιευρωπαϊκό μέτωπο σε χώρες των Βαλκανίων,οι οποίες μέχρι πριν από λίγα χρόνια, έβλεπαν τη προοπτική ένταξης στην ΕΕ,περίπου ως σωτήρια.
Η Γιουγκοσλαβία του σήμερα μπορεί να είναι η Ελλάδα.Τουλάχιστον σ΄ ότι αφορά στις γερμανικές εμμονές για συνταγές που εξυπηρετούν μόνο την ίδια και καταστρέφουν οποιοδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της. Ειδικά αν αυτός έχει την ατυχία να “καθοδηγείται” από πολιτικό προσωπικό που αποδεικνύεται κάθε μέρα κατώτερο των περιστάσεων και των αναγκών.Και αποδεικνυόταν ως τέτοιο από την έναρξη της κρίσης.
Η νέα προσφυγή στις κάλπες δεν είναι βέβαιο ότι θα εξασφαλίσει κυβερνητική πλειοψηφία.Γιατί είναι πια ανέφικτο για οποιονδήποτε, Γερμανό ή Έλληνα ,Ευρωπαίο ή Αμερικανό,να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι το σωστό είναι αυτό που του επέβαλαν ή αυτό που το προτείνουν για να το αποφύγει.Κανείς δεν φαίνεται προς το παρόν διατεθειμένος να αναζητήσει και να προτείνει μια λύση που θα έδινε έστω μια αίσθηση ελπίδας και προοπτικής.
Κι έτσι πάμε σε κάλπες με πιθανότερο αποτέλεσμα έναν ακόμη γόρδιο δεσμό.
